Nie żyje Bogumiła Wander

Wander urodziła się 7 października 1943 r. Ukończyła studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Podczas trzeciego roku studiów w 1965 r. rozpoczęła karierę telewizyjną, zostając spikerką w Łódzkim Ośrodku TVP, do którego trafiła w drodze konkursu. Pięć lat później przeprowadziła się do Warszawy, gdzie wkrótce zaczęła pracę w stołecznym oddziale TVP. Od połowy lat 70. zapowiadała na żywo programy w TVP1 i TVP2, a po zróżnicowaniu obu anten w latach 80. pozostała w TVP1. Ponadto była konferansjerką na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i festiwalu w Sopocie.

W 1979 r. przerwała pracę w telewizji, wyjeżdżając z mężem do Brukseli. W 1982 r. wróciła do Polski i ponownie zaczęła występować w TVP, a także ukończyła podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W późniejszych latach, obok pracy jako spikerka, zajęła się również produkcją telewizyjną o tematyce artystycznej, realizowała teleturniej „Panie na planie” i cykliczny magazyn baletowy „Życie na pointach”. W 1987 r. wzięła udział w realizacji filmu Barbary Sass pt. „W klatce”, grając w epizodzie samą siebie. W 1989 r. została członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a przez dziesięć lat pracowała w zarządzie warszawskim tej organizacji. W drugiej połowie lat 90. premierę miały jej dwa filmy dokumentalne: „Conrad Drzewiecki o sobie. To nie ja, to taniec” (1997) i” Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany” (1998).

W 2003 r. zakończyła pracę w TVP jako prezenterka. W 2012 r. na kanale TVP Kultura zapowiadała dawne programy w studiu, w stylu wczesnych lat 70., a wszystko z okazji 60-lecia TVP.

Wander od 2005 r. do śmierci była żoną żeglarza Krzysztofa Baranowskiego. Zmarła 30 lipca 2024 r. w wieku 80 lat.